Liżnik. Liżnik jest rodzajem grubego wełnianego koca przyozdobionego kolorowymi zgeometryzowanymi wzorami. Z liżnikami spotkaliśmy się przede wszystkim na Huculszczyźnie, ale także w Maramureszu w Rumunii. Te z pierwsze charakteryzują się nie tylko odmiennym ornamentem, ale także długością włosia, które nie jest wyczesane do końca dzięki czemu liżniki huculskie są bardziej puszyste. W przeszłości w Karpatach liżnikami używano w chacie jak i przy okazji różnych obrzędów rodzinnych. W domu zaścielano nimi łóżka, ławy, piece i trumny, ale używano ich również do przykrywania lub pod głowę zamiast poduszek, jak również kładziono je pod końskie siodła. Liżnikiem błogosławiono nowożeńców idących przed ołtarz. Podstawowymi kolorami liżników były naturalne barwy owczej wełny tj. czerń, szarość i biel. Z czasem w huculskich liżnikach zaczęły pojawiać się także kolorowe smugi i zgeometryzowane figury.